Prezentujemy nową serię tomów poetyckich z płytami CD. Na początek są to wybory Julii Hartwig,Stanisława Barańczaka, Ryszarda Krynickiego i Adama Zagajewskiego. Teraz w nowej szacie graficznej, twardej oprawie i na szlachetnym papierze, z dodatkiem płyt CD, na której wybrane przez siebie wiersze czytają sami Autorzy ( wyjątkiem jest tom "Wierszy zebranych" Stanisława Barańczaka, którego utwory czyta - znakomicie! - Marek Kondrat). Cykl ten stanowi prezentację poetów - klasyków polskiej poezji współczesnej, mówiących tu własnym głosem. W przenośni – bo każdy tom jest osobistym wyborem wierszy i dosłownie – bo usłyszymy ich własne niepowtarzalne interpretacje. „Ambicją twórczości Stanisława Barańczaka będzie doskonałość tego, co starożytni Rzymianie rozumieli pod określeniem ars, sztuka rzemiosła. Dzięki temu także te wiersze, które przez krytyków niechętnych nowofalowej poetyce bywały pogardliwie określane jako „poezja publicystyczna”, zdumiewająco przetrwały próbę czasu i dziś nadal poruszają. Choćby właśnie przez drastyczny kontrast między bylejakością życia w Peerelu a wyrafinowaną formą, w jaką poeta tę bylejakość ubrał”. Tadeusz Nyczek Do nowego wydania „Wierszy zebranych” dołączyliśmy płytę CD, na której wiersze poety, m.in. cykl „Podróż zimowa” czyta Marek Kondrat.

Częstą wadą książek naukowych jest ich specjalistyczność, terminologiczność, niezrozumiałość. „22 x Szymborska” Tadeusza Nyczka jest pozycją wolną od tych błędów. „22 x Szymborska” to zbiór esejów interpretacyjnych, próbujących przekrojowo przedstawić twórczość Noblistki – pierwszy analizowany wiersz pochodzi z roku 1945, ostatni – z 1997, z tomu „Koniec i początek”. Pierwsze zdanie motta – „nie żywię nienawiści do pojęć odmiennych od moich” – zapowiada sposób prezentowania wierszy Szymborskiej. Nyczek nie przytacza niepodważalnych opinii, nie formułuje kategorycznych stwierdzeń, nie boi się przyznać do wahań i rozterek. Jednocześnie, mimo całej bezradności, która nieodzowna jest przy krytycznym obcowaniu z Wielką Poezją, próbuje poszukiwać odpowiedzi na nurtujące czytelników pytania. Zachęca: „a jednak pytajmy, nawet gdyby odpowiedzi miały nas zaprowadzić tam, skąd się wraca przepraszając za błąd”. Odkrywanie magicznego świata z wierszy Szymborskiej przypomina w wykonaniu Nyczka wycieczkę z przewodnikiem. Z przewodnikiem – dodam – równie ciekawym tego świata, co uczestnik wyprawy. Z przewodnikiem, który nie waha się błądzić, odkrywając nieprzetarte dotąd szlaki, a jednocześnie nie traci z oczu głównego celu wędrówki. Nyczek w swoich wywodach jest rzeczowy, konsekwentny, sumienny. Przy spotkaniu z wierszem potrafi poruszyć całą machinę kulturowo-literacką, by móc dotrzeć do sedna. Cechuje go badawcza i naukowa dociekliwość, która rywalizuje z czytelniczą ciekawością. Nie ukrywa przed czytelnikami niepewności i – czasem – niemocy interpretatora. Odsłania też niemal cały warsztat krytycznoliteracki, wprowadzając obserwatorów w świat swojej pracy oraz zachęcając do wspólnych analiz. Niekiedy zarysowuje tylko możliwości poszukiwań, bo zdaje sobie sprawę z tego, że nie wszystko w poezji da się przełożyć na codzienny język. Jednocześnie, szkicując sytuacje liryczne, pobudza ciekawość, nakłania do samodzielnych komentarzy poezji. Książka jest wielką przygodą z tekstem. A właściwie – dwudziestoma dwiema takimi przygodami, z których żadna nie zdąży nas znudzić czy zniechęcić. Nyczek nie unika subiektywnych ocen, nie zmusza jednak nikogo do ich akceptowania. Godzi się z możliwością sprzeciwu czytelników i nie chce mieć ostatecznego zdania w dyskusji. Dodatkowym atutem jest styl pisarski badacza. Autor często zwraca się do czytelnika, otacza go opieką (jak przystało na przewodnika), ale i czyni go współodpowiedzialnym za wyniki poszukiwań (jak starszy kolega). Pisze dowcipnie i lekko, co wcale nie umniejsza jakości i przydatności książki. Nyczek udowadnia, że nawet dobrze znane i do znudzenia powtarzane wiersze Szymborskiej mają swój nieodkryty jeszcze potencjał dla interpretatora. Uczy, że warto czasem zrezygnować ze znanej, wygodnej i wydeptanej ścieżki i skręcić na bezdroża, by odnaleźć magię i urok świata.